ผักชีฝรั่ง

ผักชีฝรั่ง เป็นไม้ล้มลุกเมืองร้อนปีเดียวหรือหลายปี ในวงศ์ผักชี (Apiaceae) มีถิ่นกำเนิดในประเทศเม็กซิโกและทวีปอเมริกาใต้ แต่มีการปลูกเลี้ยงไปทั่วโลก

ผักชีฝรั่งมีชื่อพื้นเมืองอื่นดังนี้ ผักชีดอย (เหนือ, เชียงใหม่) มะและเด๊าะ (กะเหรี่ยง, แม่ฮ่องสอน) หอมป้อมกุลา (เหนือ) ผักหอมเป (อีสาน)

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

ผักชีฝรั่งมีลำต้นเตี้ยติดดิน ใบออกรอบโคนต้น ไม่มีก้านใบ ใบรูปหอก ยาวรี โคนใบสอบลง ยาวประมาณ 10-15 เซนติเมตร กว้างประมาณ 2-3 เซนติเมตร ขอบใบจักรแบบฟันเลื่อย และที่ปลายจักรมีหนามอ่อนๆ ดอกมีก้านชูสูงประมาณ 10-20 เซนติเมตร แตกกิ่งช่อดอกตรงปลาย ดอกเป็นกระจุกกลม สีขาวอมเขียว ตรงโคนช่อดอกมีใบประดับรูปดาว มีกลิ่นหอมทั้งต้นและใบ

สรรพคุณทางยา

ใบ ตำเป็นยาทาแก้แผลเรื้อรัง และแก้บวม ทั้งต้น แก้แมลงสัตว์กัดต่อย แก้ปวดศีรษะ อาหารเป็นพิษ

ผักชีฝรั่ง
Eryngium foetidum leaves
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Plantae
ไม่ได้จัดลำดับ:	Angiosperms
ไม่ได้จัดลำดับ:	Eudicots
ไม่ได้จัดลำดับ:	Asterids
อันดับ:	Apiales
วงศ์:	Apiaceae
สกุล:	Eryngium
สปีชีส์:	E.  foetidum
ชื่อทวินาม
Eryngium foetidum L.